NEW BLOG : WWW.MARIJRYNJA.BLOGSPOT.COM

BEZOEK 

www.marijrynja.blogspot.com 

:) 

Geschreven door/ written by Marij Elisabeth Rynja, freelance mode communicator 

Interview: High Heeled Man Sonny Groo

Extravagant dresser & online fashion entrepreneur Sonny Groo brings men’s fashion to a higher level: 
‘But I would find it appalling when all men were to wear high-heels tomorrow!’ 

by: Marij Rynja 

On the web several extravagant looking young males peacock themselves in the gaze of the fashion world. They shop in the woman’s department and know how to use dress as a personal branding strategy. One of them is Dutchman Sonny Groo, who for his age (23) has come a long way in the fashion world already, mainly due to his looks.

In Morlang, a cafe on one of the Amsterdam canals, I talked to the Dutch online fashion entrepreneur and stylist Sonny Groo. Groo, whose real last name is Grootjans, is still a young man, but already he leads the life which he could only dream of: entering at fashion shows in Milan and Paris, styling fashion reportages for well-known magazines and fashion labels, running a fashion magazine of his own, writing as a freelancer about fashion, being photographed by the Sartorialist and having an army of imitators during the fashion weeks in Paris which has resulted in hundreds of fashion blogs on which he can be seen. 

Arnhem Mode Biennale 2011 presenteert Amber. Is mode een vrouw? Of is Amber het vrouwelijke alter-ego van JOFF, haar artistieke brein?

Tot en met 3 juli a.s. vindt in Arnhem voor de vierde keer de Arnhem Mode Biënnale plaats, waar de geïnteresseerde modeleken en doorgewinterde modekenners de laatste stand van nationale en internationale modezaken kan bezichtigen.
Een nieuwe artistiek directeur vraagt om een nieuwe kijk op de Biënnale. Piet Paris heeft met zijn team drie keer een zeer succesvol evenement op de modekaart gezet, waar in 2009 gegooid werd naar een nog groter internationale benadering in 2011. JOFF is aangesteld door Paris om zijn internationale missie door te zetten en de Biënnale een volwaardig, uniek mode evenement te laten zijn. “Na het succes van de derde editie, Shape (De AMB editie in 2009), wil ik met de vierde editie in 2011 van Arnhem Mode Biënnale een totaalervaring presenteren, waarmee we ook internationaal nog meer indruk kunnen maken," aldus JOFF in een interview januari 2010 met fashionunited.nl vlak na zijn aanstelling als nieuw artistiek directeur. 


Maar is dat gelukt of had Paris nog even aan moeten blijven en zijn protégé JOFF aan de hand moeten nemen om deze taak te volbrengen?

trial version The Transgress Journal - a semi-academic fashion journal on challenged bounderies in fashion culture & design

The Transgress Journal is een concept van Drs.Marij Elisabeth Rynja, mode criticus

Open publication - Free publishing - More mannenmode

things to do this week: verdiep jezelf in dutch design @ SALON/1, in de stad.

Mode in de Donald Duck

Soms tref ik het als ik op de wc het vrolijke weekblad van mijn vriend opensla om even mijn orale sfincter te 'ontspannen': mode in de Donald Duck. Ondanks dat Duckstad al decennialang in dezelfde kleding loopt, kent Duckstad wel modeshows en hippe kledingzaken. Helaas eindigt elk modeverhaal in de Duck altijd met de constatering dat het oude pakje toch het meest geliefd is, van matrozenpakjes, roze pofmouwen, rode kamerjassen met slobkousen en een onbedekt onderlichaam, als je een eend bent. Kippen hebben genoeg aan een 19e eeuwse dameshoed en lopen naakt door de straten van Duckstad. Of zijn veren consistent in de mode?

ps. Let op de figuren 'front row': zouden dit Bastiaan van Schaik, Fiona Hering, Mike de Boer en Anna Wintour zijn?
pss. Loopt Katrien niet altijd al met de billen ontbloot?

Metamoderne generatie: 'moe van mode' en 'digitaal'.

(foto: Peter de Krom; screenshot van site nrc)

Metamodernisme is een benaming die sporadisch opduikt om de huidige tijdsgeest te duiden. De postmoderne tijden zouden achterhaald zijn, wat betekent dat we in een post-postmoderne tijd verkeren. Cultureel-filosoof Robin van den Akker en cultureel socioloog Timotheus Vermeulen hebben daarom de meta uit de kast gehaald en een onderzoeksartikel in het Journal of Aesthetics & Culture (2010, #2) gepubliceerd: Notes on MetaModernisme. Meta - dat 'erna' betekent - is het nieuwe, magische woord dat onze tijd zal aanduiden. De website van de heren, NotesOnMetamodernism.com, is inmiddels uitgegroeid tot een serieus platform voor deze metamoderne benadering van kunst en cultuur. 

Ik kom op deze noot over metamodernisme, omdat in dagblad NRC afgelopen week een artikel stond over een opkomende stroming onder twintigers in de grote stad Amsterdam, die een metamoderne levensstijl ambiëren. Journaliste Ebele Wybenga noemt hen 'Generatie Waxjas' vanwege het uniforme kledingstuk die zij als symbool voor hun gedachtegoed hebben gebombardeerd. En niet zonder reden. De waxjas staat symbool voor een 'muf' imago, oudbolligheid, functionaliteit, natuur en kwaliteit. Het is een jas die nooit echt in de (massa)mode is geweest. Maar nu dus wel in de meta-mode! 

Maar pas op met het woord mode bij deze generatie waxjas, want zij zijn moe van mode, moe van digitaal, moe van snelheid en moe van oppervlakkigheid. Wybenga - die knap en treffend deze subcultuur heeft gesignaleerd - schrijft: 

'Opeens zie je ze overal: 

Kletsend bij openingen in galeries;

Verzameld in cafés waar gezelschapsspelletjes op tafel staan en laptops worden geweigerd;

Paraderend door de gangen van de kunstacademie;

Struinend tussen tweedehands kleding;

Turend naar zeldzame buitenlandse tijdschriften onder de pui van de boekwinkel;

Elkaar keurend in koffiehuizen die geen deel van een keten mogen zijn;

Ze zijn in de twintig; 

artistiek georiënteerd;

wonen in de grote steden;

haten met z'n allen de hokjesgeest;

Ze dragen klassieke kleding;

dwepen met analoge fotografie;

willen de precieze herkomst weten van hun eten en 

houden meer van mat dan van glanzend papier; 
jongens herken je aan hun jarenvijftigkapsels, opgeknipt in de nek, kort opzij en lang boven, netjes gekamd;
Meisjes laten hun haar juist met rust;
Hun stijl is uniseks, van Casio-horloges tot penny loafers."

Het lijkt erop dat hier sprake is van artificiële tegen-cultuur die wars is van de homogenisering van de samenleving doordat iedereen achter elkaar aanloopt, elkaar imiteert en vandaag zijn wereld via het internet en zijn telefoon beleeft.

Maar toch vormen zij met elkaar heel duidelijk een nieuw hokje, maar wat mij betreft geen meta-hokje. Meta wil zeggen dat pastiche voorbij is (het teruggrijpen naar andere tijden dan het heden of de toekomst). Het lijkt eerder op het romantiseren van de pre-pc tijd, de tijd dat we nog een huistelefoon hadden, postzegels plakten, met een pen op papier schreven of typten met inktlinten en rammende ijzerstokjes met druklettertjes. 'Ja, dat waren nog eens tijden', moeten deze waxies hebben gedacht. Vintage is een way of life geworden, dat verder gaat dan kleding of interieur. Is nu ook de 'geest' aan de beurt? Ik heb mijn twijfels. 

 We grijpen steeds weer terug naar de klassieke tijden door een gemis naar eenvoud, helderheid, intellect en diepgang, wellicht. En dat is niet wat metamodernisme aanduidt, want de waxies blijven uit angst voor vooruitgang terugrijpen naar het oude, het klassieke. Echt 'nieuw' is het dus niet, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een generatie jonge jongens en meiden die zich kleden in asymmetrische modes - veelal zwart, leer, volume en futuristisch - die juist nastreven geen referenties te maken met vervlogen tijden. Dat is veel meer meta wat mij betreft, zoals deze jongens op de foto:

De bedenkers van het begrip, Vermeulen en Van den Akker, omschrijven in het artikel dat metamodernisme een modern verlangen is naar waarachtigheid, betekenis en richting vermengd met postmoderne scepsis over het vervullen hiervan. Deze generatie durft weer stelling te nemen, want de strategieën van de generatie voor ons zijn uitgeput.' (NRC, 2 april 2011). 

Ik vind het geen verkeerde beweging, omdat het inderdaad soms wat genant wordt dat we tegenwoordig alles wat we doen verklaren door het lege argument dat het 'GEWOON LEUK' is. 

Leuk. Ik haat het woord.

Net als 'gezellig', 'edgy', 'urban' en 'fashion'. Ja, ook fashion. Ik houd van mode, van de moeite die mensen nemen om zich door middel van kleding hun eigenheid te accentueren of zich onderscheiden door een andere koers in te slaan, dan wat voor handen is, dan wat makkelijk is of wat 'leuk' is. 

Maar het woord 'fashion' heeft in de afgelopen postmoderne tijd m.i.  zijn betekenis verloren, alles is namelijk 'fashion' geworden. Een cultureel filosoof Gilles Lipovetsky sprak in 2006 van een 'hyperfashion' tendens, dat alles esthetisch, mooi, oogverblinderd en groots moest zijn, en dat de inhoud, de betekenis, in de schaduw is komen te staan. Lipovetsky besprak deze hyperfashion aan de hand van hoe de architectuur en de kunsten betoverd zijn geraakt door de invloedrijke mode-industrie, hoe snel en seductief mode werkt. Zo is het Spaanse Bilbao museum een prachtig gebouw, zeer esthetisch door zijn gewervelde glimmende gevel, echter de inhoud - tentoonstellingen en artefacten - worden bijzaak, want het gebouw overstijgt zijn eigen inhoud.

En dat is denk ik wat ook deze zogenaamde 'wax-jassen jongens en meiden' motiveert. We waren teveel gefixeerd op de buitenkant, en daardoor los geraakt van hun geestelijke en persoonlijke ontwikkeling. De zoektocht naar oude boeken, uniseks artikelen, de jaren 50, analoge technologie, handwerk, cafe's als Brecht waar wordt gefilosofeerd...het zijn allemaal ideeen uit het verleden die ademen dat deze generatie denkt dat mensen zich niet bezig hielden met hun uiterlijke maar hun intellectuele profilering. 

Alleen, het gevaar is dat deze wax-generatie - die volgens Wybenga niet lang ervoor hun geld uitgaf aan glimmende latex leggings, schreeuwerige accessoires en andere extravagante modes - net zo vlug weer iets anders 'leuk' vinden en hun wax'jassen weer inruilen voor een nieuwe modegrill.  

Deze waxies doen nog steeds hetzelfde: met hun uiterlijk de aandacht op zich vestigen, alleen schuilt er blijkbaar dit keer wel een betekenis achter hun façade. Een van deze jongeren licht de beweging toe: 

,,Doordat je ontevreden bent over het heden, grijp je terug naar vroeger, maar niet om het belachelijk te maken. Je geeft er een eigen betekenis aan."

Wat deze jongeren dus doen is een imitatie van een tijdsgeest die zij zelf niet meer hebben gekend, de Pre-PC-tijd - toen we nog niet afhankelijk waren van digitale technologie.

Lezen wat metamodernisme wel is (namelijk niet teruggrijpen op vervlogen tijden),  klik op onderstaande tekst voor de pdf van het academische artikel Notes On Metamodernisme van Van den Akker & Vermeulen (2010): 

Abstract Notes on Metamodernism: 

The postmodern years of plenty, pastiche, and parataxis are over. In fact, if we are to believe the many academics, critics, and pundits whose books and essays describe the decline and demise of the postmodern, they have been over for quite a while now. But if these commentators agree the postmodern condition has been abandoned, they appear less in accord as to what to make of the state it has been abandoned for. In this essay, we will outline the contours of this discourse by looking at recent developments in architecture, art, and film. We will call this discourse, oscillating between a modern enthusiasm and a postmo- dern irony, metamodernism. We argue that the metamo- dern is most clearly, yet not exclusively, expressed by the neoromantic turn of late associated with the architecture of Herzog & de Meuron, the installations of Bas Jan Ader, the collages of David Thorpe, the paintings of Kaye Donachie, and the films of Michel Gondry.

funny lips

TIP: 'Jean Paul Gaultier - The day before' -documentary about the last 24 hours before the haute couture show

'It's a woman's world-through the eye of an alien - Thierry Mugler shows new collection with L. Gaga

What is happening here? Thierry Mugler's designer Nicola Formichetti shows ‘alienated womenswear’, guided by 'real' men, men in boring suits. What a contradiction! The old-fashion suits helps the models in latex and super high heels off the stairs - out of courtessy, surpression, or out of prevention of hitting the ground of mother earth? The faces of these male models don't lie, like they are saying: "Whats all this? Are this real women? Our opposite sex? Should I feel arroused by these scary, dominatresses of latex? I must come from another planet...how did I come here anyway?!" In this fashion performance the man has a pure functional role to play. Wouldnt it be more pleasant when Mugler would have taken the men on board of her space ship as well, and let them be a part of this performed woman's world? It's cold, to see how wide the distinction gaps between men and women in the world of fashion, they are portrated as strangers....hopefully that will not be the future... 

Written by Marij Elisabeth Rynja, freelance fashion communicator
pictures: Dazed Digital | Morgan O'Donovan

PS:
Found them! The Mugler-Men, who should be there to take the Lady Gaga's by the hand, instead of those Royalty Windsor-looking lads: It's a happy latex-world after all...

PSS...
the pictures above are the backstage photo's! ...LOL...just checked the official runway pics, those Windsor guys are not..uhm...part of the show! obviously. But it's still fun to see the looks on their faces, looking at the alienated fashion creations, they clearly do not get....and maybe neither do I!

oei oei tijd niet geblogd

ai ai, het bloggen schiet er een beetje bij in, doordat ik bezig ben een mannenmode-platform op te zetten en wat nevenactiviteiten doe voor diverse mode-organisaties, zoals MAFB.nl en The Big Black Book.
Via facebook verschijnt vanzelf weer een RSS wanneer er iets nieuws op MCOT staat, beloofd.
Dus deze blog blijft levende hoor! Alleen ben ik even bezet...
tot snel,
Marij Rynja

Marokkaanse couturier Zhor Rais doceert de perfectie van de kaftan

In Amsterdam Oost, in een prachtig pand in de stijl van de Amsterdamse School, huisvest de nieuwe Meester Coupeurschool. Ondanks dat deze modevakschool pas in september 2011 haar deuren officieel opent, liet de directie - waarbij o.a. Frans Molenaar nauw is betrokken - de kans niet voorbijgaan om een echte vakvrouw te ontvangen, want de Marokkaanse ontwerpster Zhor Rais, welke ter gelegenheid van haar modeshow in Nederland is, kent het coupervak als geen ander.

Ruim 25 belangstellenden kwamen luisteren naar het modecollege van Zhor Rais. De dochter van Rais, Chadia Rais, was meegekomen om haar moeder te vertolken, want Rais spreekt perfect Frans en Marokkaans, maar Engels is toch een barrière.

Rais toonde hoe arbeidsintensief en rijkelijk bewerkt een kaftan - een traditioneel Arabisch gewaad dat tussen een jurk en een overjas zit - is en welke stappen nodig zijn om de Kaftan te maken zoals die hoort gemaakt te worden: laag over laag, weken van borduren, sierlijke randen (sfiffa) en blinde naden naaien. Zowel de binnenkant als de buitenkant is in de perfectie ontworpen en afgewerkt. Wat dat kost? De goedkoopste heb je voor een bedrag waar je een Valentino jurk voor zou kunnen kopen in de PC Hoofdstraat: ongeveer 4.500 euro. Maar het kan behoorlijk oplopen. Een zeer bewerkte en rijkelijk versierde Kaftan kan maar liefst 20.000 euro kosten. En dan telt een modeshow niet enkele van deze betoverende gewaden, maar ruim 45 variaties, variërend van luchtig zijde tot zwaar chiffon, van kleding geïnspireerd op de kaftan - zoals jasjes en blouses - tot comfortabele harembroeken en mannenkaftans - die zeer populair schijnen te zijn bij de hippe Arabieren.

Chadia Rais concentreert zich op de pret-a-porter tak van het bedrijf, want kaftans zijn geen dagelijkse kledij, eerder feestelijke en ceremoniële kleding. Zij ontwerpt zeer eigentijdse mode voor geemancipeerde, westerse Arabische vrouwen en mannen. Het modehuis Rais laat zich graag inspireren door de Europese couturiers als John Galliano (Dior), Hussein Chalayan en Tierry Mugler - allen ontwerpers met een zeer extravagante stijl en vakmensen als het om de constructie en vormgeving van mode gaat. Met name de kleuren, stoffen en de prints die hip zijn in het westen, zoals bedrukte stoffen met grafische prints of dierenprints, zijn gelieft bij Rais om te vertalen naar de Arabische mode.

Kortom, de perfectie waarmee Kaftans worden gemaakt is een absolute ambacht. Daar kan het Westen - en toekomstige meester coupers - nog heel wat van leren.

Geschreven door Marij Elisabeth Rynja, in opdracht van http://www.mafb.nl/

uit mijn foto archief: de natuur als inspiratiebron voor Mode, Design en Fotografie @ Flowersalon

In oktober 2010 besteedde Stichting Salon/1 aandacht aan modedesign dat zich liet inspireren door de flora en fauna van deze mooie aarde. 'Flowersalon' toonde hoe modeontwerpers thema's uit de natuur vertaalde naar nieuwe kledingvormen of prints, (mode)fotografen bloemen gebruiken voor symbolische stillevens, en hoe kunstenaars de natuur tot conceptuele installaties verwerkten. Hieronder een link naar de foto's van Flowersalon oktober 2010 in Amsterdam. Be inspired!

(ps. hoe kan ik een diavoorstelling embedden in een blogpost via picasa webalbums? puzzel & google me suf...) 

FlowerSalon/1 okt2010

Mini docu over The Sartorialist, photoblogger Scott Schumann

Pauline van Dongen besteigt de trappen van torens en magazijnen

Fashionfilm 'Stereopsis'/ bron: www.PaulinevanDongen.nl


§tereop§i§ from Champagne Valentine on Vimeo.


//////////////////////////////////|\/|\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
Modevormgever Pauline van Dongen (geb.1986) studeerde in hetzelfde jaar aan de ArtEZ Fashionmasters als ik: 2008-2010. De fashionmasters kende twee 'stromingen': Design (Van Dongen dus) en Strategy (ik dus). Met argusogen '- een een beetje jaloezie vanwege het modetalent dat deze mensen bezaten- keek ik aan de zijlijn mee hoe de 11e generatie FIA* studenten aan hun professionele avontuur begonnen. De kennis dat een of enkele uit deze jonge vijver vissen een ruwe diamant was om na een of twee jaar na zijn of haar afstuderen, het modevolk, de modebladen en de modeweken te veroveren, heeft zich lang en breed uitgewezen. Kijk maar naar hun succesvolle voorgangers: Viktor Horsting, Rolf Snoeren (V&R), Jan Taminiau, Klavers van Engelen, Lucas Ossendrijver (Lanvin Homme), de zusjes Truus en Riet Spijkers. Natuurlijk staat een opleiding niet aan de wieg van hun succes - dat is de drive en passie van de ontwerpers zelf - maar toch kiezen veelbelovende talenten om plaats te nemen in de banken van deze fashionmaster. Nu is het de beurt aan Pauline van Dongen zich tussen deze succesvolle alumni van het FIA te positioneren.

Wat opvalt is dat Van Dongen een onopvallende vrouw is, in tegenstelling tot de zeer sprekende, krachtige creaties die zij ontwerpt. Zoals vaak bij 'echte' talenten, zijn het hardwerkende en niet op glamour en fame beruste types. Eerder mediaschuw of onopvallende personen dan personen die het aan de hele wereld willen laten zien met hun uiterlijk en gedrag dat zij íets in de mode doen danwel ontwerper zijn. Glamour is tijdelijk, kwaliteit is eeuwig. Dat siert ontwerpers als bovengenoemden, en heeft hen geen windeieren gelegd. Eerst komt het ontwerp, dan pas de ontwerper.

Pauline van Dongen is bezig door te breken. Zij sluit goed aan bij de nieuwe dymensie van modedesign: nieuwe technologie. Net als Iris van Herpen, schuwt Van Dongen high tech materialen en voor mode onbekende vormgevings-mechanica niet. Sinds Van Dongen een workshop Shoe Design volgde, kwam zij in aanraking met 3D printing en product design. Hierdoor kijkt zij met andere ogen naar het omhullen van het lichaam, de functie, de vorm danwel de realisatie van een kledingstuk. Haar mode-ontwerpen zijn geometrisch, met laser-uitgesneden, high-tech, futuristisch maar toch duidelijk voor een vrouw die zich elegant en stoer wenst te kleden.

Afgelopen week presenteerde Van Dongen haar 2011-collectie 'Stereopsis' in een intieme modeshow in Magazijn aan de Oudezijds Voorburgwal in Amsterdam. Een voor een daalde de modellen van de oude houten trap af in stijlvolle soutterain, balancerend op het speciale schoeisel van Van Dongen, om als beelden in de ruimte op een sokkel plaats te nemen, als living statues. Daarnaast presenteert Van Dongen compleet passend bij de tijdsgeest een abstracte modefilm, die de emotie, sfeer en thematiek van haar collectie 'Stereopsis' versterkt (Modefilms zijn populair...meer info). Deze film als mede enkele van haar creaties is geexposeerd in de torentjes van De Waag, onderdeel van Wintersalon/.

Modeshow 'Stereopsis' @ Magazijn/ bron: ASVOF/G.Konings:


Van Dongen's Waag-torentjes:

*Sinds 2010 wordt de naam FIA niet langer gebruikt, maar noemt de masteropleiding zich 'ArtEZ Fashionmasters'.

//////////////////////////////////|\/|\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Mode Made Man - a fashion picture forest @ Wintersalon/Amsterdam Museum

//////////////////////////////// |\/| \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

For the third time, Salon/ presents a fashion-salon-tour through Amsterdam. Six locations show fashion installations, photography, film and fashion concepts on Wintersalon/ 15-30 january 2011, every day from 11:00 h - 17:00 h. Tickets a 10 euro via www.salon1.org. 

//////////////////////////////// |\/| \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

photo-expo 'MODE MADE MAN' by Philippe Vogelenzang & Majid Karrouch @ Wintersalon/ahm

On the public courtyard of the Amsterdam Museum photographer Philippe Vogelenzang and stylist Majid Karrouch created the project Mode Made Man, part of the main exhibition A'DAM - Man & Fashion. 

Central for this special project is the concept of reality versus fantasy. Vogelenzang and Karrouch took pictures of 29 'real' men and their authentic styles, but placed them in an unrealistic context, a strory-frame the duo directed. To underline the personality of each men, the men wrote a word under the picture what characterised their personal story best. 

Will the authenticity of these men remain in an unnatural setting, or will it vanish by the artificial fashion shoot? 

Edging the contrast of two photographic techniques, raw portraits versus polished fashion shoots, is characteristic for the black and white Mode Made Man pictures of Vogelenzang and Karrouch. 

Two lady visitors of the museum walked somewhat abstinent through the fashion picture forest. I heard their conversation and asked what they liked or dislikes of the images. The middle aged women felt scared by some of the younger portrayed men, provocatively looking into the camera. The portrait of a sailor looking man was their favorite, because it was peaceful, friendly and 'lighter' than the others. 

Emotion is key if it comes to pictures. Personality and emotion is what nails the portraits of Mode Made Man, I think. Very well done. 

Go see the picture forest freely on the courtyard of the Amsterdam Museum to see - and feel- what you think of the real-fantasy contrasts. Until 30 january 2011. 

//////////////////////////////// |\/| \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Stylist Majid Karrouch (left) and photographer Philippe Vogelenzang (right), a young and talented duo

//////////////////////////////// |\/| \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Dutch ELLE Style Awards 2011, a fun ride for the inner circle

////////////////////////|\/|\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

ELLE Style awards 2011 – a personal report

////////////////////////|\/|\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Winning stylist Bonne Reijn (in white shirt) with his royal ton-sur-ton creations.

For the 7^th time, fashion magazine ELLE presented the ‘fashion party of the year’, the ELLE Style Awards 2011. Every year three awards can be won: the Styling Award for an upcoming stylist, the Personal Style Award for a Dutch female celebrity, and a price for best dressed guest of the evening.

It was my first ELLE Style Award attending. Together with friend Lorianne van Gelder, party reporter for newspaper Het Parool - and two official press cards - we entered the Stadsschouwburg, what turns out to be a great choice of location for a night like this. Of course there was a dress code involved, Rock-n-Royalty, a theme the fashion lovers interpretates like only fashion people can: stylish, creative, clueless or very delicate. They flannered in front of each other, and the media to show off their rock-n-royalty outfits.

Most people chose a mixture of black leather elements, strass stones, and a hard rock t-shirt. Myself, I put on a white leather skirt with black details that reminded me of the 80s rockband KISS and their extreme black and white make-up.

Stylist Fleur (finalist): “To dress differently everyday, to have that kind of freedom is awesome, don’t you think?”

Camera’s flashed, reporters interviewed arriving celebrities. The level of inspiring and fashionable garments was high, because all fashion stylists came to the show to support their colleagues Bonne, Fleur and April, nominated for the ELLE H&M Stylist Award 2011.

The first part – making a grand entrée and invest quickly who you know or recognize – is done, so part 2 arrived: find your seat on the runway. But where or what was the runway? The hallways of the theater were, what was pretty uncomfortable – but fun at the same time -, because if people haven’t seen you yet, they now surely will. There was no way you reached your seat without walking over this ‘runway’ with all eyes on you, because waiting for the show to begin is boring. And watching people while waiting isn’t! Lorianne and I were lucky to sit in the VIP area.

Then part 3: the show. In a rush the creations of the three stylists passed by before you could say ‘Rock and Royalty’. All models entered the runway in three separate groups – for each stylist one – and were in a hurry like they had to catch the first plain to Paris – or a shot of free champagne, waiting for them backstage. It took a flag carrier with the words ‘The End’ on his flag to make us realize this was indeed all there was to see. What a pity!

Cecile Narinx (ELLE editor-in chief): "Tonight we present stylists, not fashion designers". 

The awards were presented inside the theatre; so again, everybody had to find a seat, what made the evening a bit chaotic. It was like the audience couldn't wait no longer for the after party to begin. Some shouted a joke, others cheered when ELLE’s editor-in-chief Cecile Narinx thanked the supplier of the free champagne.

A dancefloor with bar on stage and a skeleton-chandellier. 

The winners are revealed, it was party time. The decor disappeared and a dance floor appeared on stage with bar, lounge, disk-jockey and punk band. Now, everyone could be a rockstar on stage. ELLE have used the whole building and it’s facilities perfectly, it was a fun ride. This fashion night was about having a good time with colleagues and fashion friends, less about the winners of the awards. That’s just a useful topic to start a conversation with. 

For me, fashion is about the clothes, the design, the presentation, the exposure of new ideas, new talent, new silhouettes and contexts. I hoped to see more of the stylists' creations, which looked inspiring. Stylist Bonne (the winner) appeared most promising, fresh and visionary to me with his ton-sur-ton creations, while the other two finalists still explore the boundaries of eclecticism and style blocking.

As an outsider of the hardcore fashion scene, you can tell these people have a strong unifying connection, they are fashion relatives. On the other hand it's a segregated culture with room for only those who work hard and have enough balls to stand out. Or are effective networkers...apparently I'm not, I haven't had the chance to speak with Cecile Narinx this night...maybe next time. 

The winners of the ELLE Style Awards of 2011:

- Fashion stylist Bonne Reijn (ELLE H&M Stylist Award)

Bonne: “LEGO has been my fundament for styling”. 

Bonne (left), Fleur (center) and April (right).

- Actress Halina Reijn (ELLE Personal Style Award);

Helina Reijn: “I want to dedicate this award to all woman of the world who see fashion as an inspiration, not as a corset.”

- Make-up artists Thijs and Ellis (ELLE King & Queen of the Ball Award).

- Other well-dressed fashion professionals:

////////////////////////|\/|\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

The fashiontainment and salonfähigkeit of fashion presentations

/////////////////////////////// |\/| \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

The audience waits for the fashion circus to begin...

/////////////////////////////// |\/| \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
Monday evening on the 3rd of January 2011, successful Dutch fashion-designer Hans Ubbink treated the Amsterdam fashion crowd on a public fashion show. In the arena of the neo-renaissance Royal Theater Carre in Amsterdam Ubbink showed his men's wear, woman's wear and denim collection for fall/winter 2011/2012, graced by live performances of singer Ellen ten Damme, an illussionist and   musicians Moke. Ubbink is known for his 'unconventional' locations to present his collections; a concert hall and a summer theater in a forrest (and believe me, for Dutch terms this is uncommon to do, where fashion shows take place on the traditional runway of our fashion weeks). This time Ubbink took it show over the fashion top: make it a public fashion show where 'everyone is invited'. Just buy a ticket at the checkout or online and be part of the inner crowd, the more the merrier. How democratic can fashion become these days? 

What to think of a publicly accessible fashion show, where the ordinary man can buy a rather expensive ticket (34 euro) to see a fashion show, what is in fact a marketing tool of a fashion designer. At the show of Hans Ubbink all seats were filled, what meant that ca.1200 people were willing to pay to be a part of this special fashion experience. Will this be the latest trend in the democratization of fashion, or is it just a way to compensate the high costs of fashion shows in these economic unstable times and lack of big advertisers and financial support?

After the show I spoke with Maartje Hartveldt - fabric buyer at Hans Ubbink - who told me this particular fashion show have cost over 50,000 euro, the production of the three collections not encountered. The turnover of the ticket sale will not cover the expenses of this event, though. 

But still, it is not a bad idea to give the 'hungry mass' the opportunity to physically experience an real-time fashion show of a popular fashion brand. Why not go for unconventional ways to fund a fashion show? Fashion has become entertainment, a spectacle with the focus on worldwide attention, less a way to strengthen the relationships with the upper class, fashion authorities and loyal customers, I think. It is (still) an explosive marketing tool to reach for the biggest market of potential buyers: the middle class. 

But at the same time, an anti-reaction is on it's way: a trend to present luxury fashion collections in selective and small gatherings, only allowed for the influential, viable and indispensable shareholders and fashion authorities, to give them an exclusive treatment. The concept of the19th century salons is gaining popularity among the high end fashion houses (e.g. Balenciaga, Alexander McQueen, Valentino, Jan Taminiau, if i'm correct) not in the last place because the concept of a salon links fashion with the world of the fine arts and academics. Salons are an effective tool to build personal relations with the ones fashion needs to outlive the democratisation of fashion - and keep the luxury status. 


I asked designer Hans Ubbink what will be next? A football arena? 'No', he thinks of a more intimate approach, where just a very selective group of people are invited to set eyes on his new collection. 'Like a French salon?' I asked. 'Yes', he replied, 'a salon is a good example of what I wish for next time. This was fun, for one time I wanted to give everyone the opportunity to watch a real fashion spectacle, but next time, it will be completely different,' he promised.

With live stream fashion shows where avatars are sitting front row, fashion also find it's way back to exclusivity and interdisciplinary by strengthening the relations with the arts and elite again.


/////////////////////////////// |\/| \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\