Ach en Wee, zuchtten de modeliefhebbers en mode-deskundigen uit het vak, editie na editie. De klaagbankjes zaten vol, de wandelgangen gonsden van ongenoegen en verbeterpunten. Maar laten we wel wezen: klagen kan je doen tot je een ons weegt, maar effectiever is om je gewicht te laten gelden en over te stappen tot concrete actie!
In plaats te klagen en te zeuren over de kwaliteit van de Amsterdamse Modeweek, hebben een paar invloedrijke en ervaringsdeskundige mensen de koppen bijeen gestoken om in een paar maanden tijd iets toe te voegen aan 'onze' eigen modeweek.
Dit project werd SALON/1, terug naar de tijden waar de mode zich salonfähig afspeelde en de bezoekers, kenners en kunners met elkaar in gesprek gingen en discussieerden over de goede smaak, de ontwerpen, de stand van zaken.
En fin, waar De Mode minder een vluchtig consumptie-product was maar meer een cultureel product.
Van 15 tot 19 juli 2010 vond de eerste editie van SALON plaats, genaamd SALON/1. En ja, er zullen er meer volgen, is reeds beloofd via hun facebook profiel. Een SALON/2.../3..../4 en niet alleen in Amsterdam. Diverse landen hebben interesse getoond in het unieke concept van Manon Schaap, Gijs Stork en Cathal McKee.
Als vrijwilliger van SALON/1 heb ik een paar dagen in een unieke positie verkeerd: die van hostess. Op de diverse locaties heb ik - en andere meiden met mij - het publiek laten kennis maken met het concept van SALON/1. Het idee was namelijk om niet passief het geïnteresseerde publiek de 18 locaties te laten beleven, maar juist ook ruimte te creëren voor interactie, filosofieën, discussies en reflectie. Want dat is juist waar grote behoefte aan is in het Amsterdamse/ Nederlandse modeland: Communicatie en Interactie! En laat dat nou net mijn specialisatie zijn.
Opvallende dingen passeerden de mode-oren, zoals:
... 'subsidies maken de mode kapot'
... 'iedereen wilt een stukje van de taart waardoor er niet wordt samengewerkt'.
... 'in het buitenland wordt Nederlandse mode uitgelachen'.
... 'er wordt vergeten dat mode ook moet verkopen in plaats van entertainen'
... 'ik ga niet meer naar de shows omdat de kwaliteit om te huilen is'
... 'mode wordt soms te hoogdrempelig aangeboden, en als je dan eenmaal binnen bent, valt het zo tegen. Dat maakt SALON/1 zo leuk, daar is de drempel laag (10 euro passe-partout, zonder uitnodiging) en de kwaliteit hoog.'
... 'het is belangrijk om ontwerpers wel de vrijheid te geven zichzelf te presenteren zoals dat bij hen past. In een SALON bijvoorbeeld is er meer vrijheid denk ik, omdat men zelf mocht bedenken hoe hij of zij de ruimte wil indelen, vergelijkbaar met een mode-biënnale bijvoorbeeld'.
... 'Nederland heeft modetalent, maar is in verhouding niet te vergelijken met wat zich in Parijs, Londen of Milaan presenteert. Die kloof is enorm groot. Hier zijn we al heel snel blij en tevreden, maar hebben geen idee hoe het er echt aan toe gaat, internationaal. Het is daarom goed dat talent naar het buitenland gaat, want Nederland moet je niet zien als een professionele modewereld. Dan moet je toch echt de grens over.'
En het lijstje kan zo nog wel even doorgaan. En dat is m.i. juist wat in de Salons van weleer gedaan werd: praten en uitwisselen van meningen, gezout en ongezout, zoet en zuur. SALON/1 lijkt op een evenement dat zich echter wel kan meten met de internationale steden, want bezoekers uit o.a. Milaan en Berlijn kenden een vergelijkbaar type evenement waar ontwerpers zich alternatief presenteren dan in een gesponsord-mode-circus of prijzige catwalkshow. Wat SALON/1 probeert te bereiken is iets toe te voegen aan de huidige modeweek, en zo Nederlandse Mode een artistieker en intellectueler platform te bieden, met de hoop de kwaliteit van Nederlandse mode-uitingen uit de vluchtigheid te halen en meer naar het langdurige te brengen. Dan komt het buitenland wel terug op Nederlandse Mode. Want we hebben meer in huis dan Viktor & Rolf, met alle respect naar deze succesvolle heren. Wie volgt?
